Ας μιλήσουμε για αγάπες σε μέρες βροχής

Έλα, κάθισε λίγο κοντά μου. Θα σε πάω μια βόλτα μέσα στη βροχή. Μπες κάτω από την ομπρέλα – μονάχη μου δε χωράω. Πάμε; Θα μιλήσουμε για αγάπες σε μέρες βροχής… Είναι αλλιώτικες εκείνες οι αγάπες.

Είναι εκείνη η δική μας αγάπη σε μέρες βροχής! Σε εκείνο το παλιό παγκάκι.

Θυμάσαι; Είναι τότε που σε συνάντησα και οι σταγόνες πέφτανε σαν τρελές – σαν νότες μουσικής, της δικής μας μουσικής. Ήσουν τόσο όμορφος.

Η ανάσα μου έκαιγε, έτρεχε σαν τρελή. “Είσαι όμορφη με τα μαλλιά κολλημένα στο πρόσωπο σου”, μου ‘πες.

Πού να ‘σαι τώρα; Αν άκουγα για λίγο τη φωνή σου θα τελείωνε η νύχτα.

“Είσαι όμορφη”, μου ‘πες. Με φίλησες και η καρδιά μου ακούστηκε, σε εκείνο το πρώτο φιλί, τόσο δυνατά που χαμογέλασες. Γιατί χαμογέλασες άραγε;

Μου άρεσε που μιλούσαμε με τις ώρες. Που γελούσαμε πολύ. Χαμογελούσες αινιγματικά. Κι αυτά τα μάτια σου, αυτά τα γελαστά θλιμμένα μάτια σου.

Θυμάμαι όμως και μικρά πράγματα. Όπως τότε που μου έπιασες το χέρι και το τράβηξα απότομα. Πικράθηκες και μου το έδειξες. “Μη τραβιέσαι”, μου ‘πες. Δεν ήθελα να το τραβήξω μωρέ. Αλλά να! Ήταν ο ηλεκτρισμός που ένιωσα με το άγγιγμα μας. Ξέρεις για τι πράγμα μιλάω.

“Σε θέλω δική μου”, μου ‘πες!

Μα αν έδινες λιγάκι χώρο και χρόνο, θα καταλάβαινες πόσο δική σου ήμουν ήδη! Λίγο μόνο να με άφηνες να μπω στα σκοτάδια σου, λίγο να τα αγγίξω και να έρθω κοντά σου.

Και το πρωί ξύπνησα με γυμνές τις πατούσες πάνω στο χαλί σου. Είχες ετοιμάσει πρωινό. Ήταν το πιο νόστιμο που είχα δοκιμάσει.

Και μετά, το παιχνίδι έγινε στημένο.

Ξεκίνησε να βρέχει έξω. Την ακούω, τη μυρίζω. Όπως και τότε…

Τότε που τα δακρυσμένα μάτια μου κρύφτηκαν πίσω από τις σταγόνες, για να μη τα καταλάβεις. Κάτι έλεγες, μα έβλεπα τις σταγόνες να μπερδεύονται στα λόγια σου. Και το φιλί που μου χρωστούσες φεύγοντας, έγινε κι αυτό μια σταγόνα της στα χείλη μου. Ακόμα το χρωστάς…

Όταν έφυγες, σκέφτηκα πως έφταιγε η βροχή που δεν κατάλαβες…

…πως έφταιγε η βροχή που σ’ έχασα!

Μια μέρα θα σε πλησιάσω, θα σε φτάσω, θα γυρίσω πίσω και θα σε ξαναγαπήσω…

Καλό ξημέρωμα κόσμε ανάποδε και… προσοχή στις γνωριμίες όταν βρέχει!

Κάλλη Σβώλου

#Αφιερωμένο!

#ΜιαΦοραΚιΕναΜπορω