Christina Σαν σήμερα έφυγε ο Ποιητής Νίκος Παπάζογλου
Ο Νίκος Παπάζογλου, ο Ινδιάνος της ελληνικής μουσικής σκηνής που ανέτρεπε δεδομένα
Η τελευταία εικόνα που έχω είναι το σεμνό χαμόγελό του. Ανέβαινε την Μπότσαρη προς τον Άγιο Θεράποντα με το ίδιο τζιν πουκάμισο και το ίδιο κόκκινο φουλάρι, πιστός σε ότι αντιπροσώπευε μέχρι το τέλος. Ένα χαμόγελο και προσπέρασε.
Δύο μήνες μετά, εκεί στο ίδιο ακριβώς μέρος, στον Άγιο Θεράποντα στην Κάτω Τούμπα, όπου έζησε και δημιούργησε, τον αποχαιρετούσαμε. Μη φανταστείς καμιά κηδεία με τη σόου μπιζ να παρελαύνει. Σεμνά και ταπεινά. Ήταν Δευτέρα. Ο Νίκος έφυγε στις 17 Απριλίου του 2011. Κυριακή των Βαΐων, ανήμερα.
Θυμάμαι στην κηδεία τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και την Ελένη Ράντου. Αυτούς θυμάμαι ίσως επειδή μου είχε κάνει εντύπωση το πόσο συντετριμμένοι ήταν.
Θυμάμαι και τον κόσμο. Τον «δικό του» κόσμο που αποχαιρετούσε τον «δικό του» Νίκο. Τον δικό του Ποιητή. Τον Ινδιάνο του.
Κανείς εδώ δεν τραγουδά, κανένας δε χορεύει…
Όλοι μαζί στο προαύλιο της εκκλησίας. Αυθόρμητα, σαν από πριν συνεννοημένοι όμως.
Το λες και τύχη να έχεις μεγαλώσει στη γειτονιά του Νίκου Παπάζογλου, εκεί που ζούσε και ηχογραφούσε στο «Αγροτικόν», το στούντιο που διατηρούσε στην Επταλόφου – και στο οποίο έχει ηχογραφήσει και ο Χατζιδάκης. Τύχη, όχι επειδή ήταν ο καλλιτέχνης που ήταν, αλλά επειδή ήταν ο άνθρωπος που ήταν και κάπως έτσι σου έμαθε ότι η αξία ενός καλλιτέχνη κάνει θόρυβο μόνο πάνω στη σκηνή.
Τον θυμάμαι με μια κιθάρα να σκαρφίζεται στίχους στο διπλανό τραπέζι στον Άνεμο. Πιτσιρίκα εγώ, μου ήταν γνώριμη η εικόνα να τον συναντώ τακτικά στη γειτονιά. Σήμερα θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έχω ακούσει τον Ποιητή να απαγγέλλει άλλοτε για τον εαυτό του κι άλλοτε για λίγους φίλους.
Τον θυμάμαι να σιγοτραγουδάει στο «Bahçe çiflik», σε ένα από τα πιο όμορφα μαγαζάκια που έχω πάει ποτέ στην παραλία των Νέων Επιβατών. Ήταν το μπαράκι του Νικόλα, το πατρικό της μητέρας του που είχε διαμορφώσει με τον πιο ινδιάνικο τρόπο που μπορείς να φανταστείς και το οποίο λειτουργούσε ο ίδιος μέχρι το 2003.
Πάντα πρόθυμος να βοηθήσει νέους καλλιτέχνες
Το στούντιο του ήταν ανοιχτό, δωρεάν για οποιονδήποτε νέο καλλιτέχνη αγαπούσε τη μουσική. Ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Θανάσης Πακωνσταντίνου, η Μελίνα Κανά, ο Ορφέας Περίδης πέρασαν όλοι από εκεί και μάλλον του χρωστούν ένα κομμάτι της επιτυχίας τους.
Ο λυγμός στη φωνή, το τζιν πουκάμισο και το κόκκινο φουλάρι
Αν δεν έχεις κλάψει με τον λυγμό της φωνής του, μάλλον δεν έχεις ερωτευτεί.
Ο Νίκος Παπάζογλου απαντώντας σε ερώτηση για τον πιο ποιητικό λυγμό της ελληνικής μουσικής σκηνής είχε πει:
«Υπήρχε πάντα. Πρέπει να το ‘χω πάρει από τη μητέρα μου. Της οποίας το τραγούδισμα ήτανε κάπως έτσι. Δηλαδή, μου δόθηκε, σαν….μητρική γλώσσα».
Όσο για το κόκκινο φουλάρι είχε πει σε μια συνέντευξη το 2007:
«Πιτσιρικάς για να βγάζω ένα χαρτζιλίκι, είχα ένα κόκκινο μάλλινο πανί στην τσέπη του μπλουτζίν μου και τριγυρνούσα στους πάγκους των εμπόρων γυαλίζοντας τα φρούτα τους για να έχουν ωραία μόστρα. Μάλλον από κει μου ‘μεινε η συνήθεια με την μπαντάνα κι από το γεγονός ότι η μητέρα μου δε μ’ άφηνε ποτέ να φύγω από το σπίτι χωρίς μαντίλι.»
Τα τζιν πουκάμισα – τα πουκάμισα της φυλακής, όπως τα έλεγε ο ίδιος – στην αρχή τα φορούσε επειδή ήταν φτηνά. Επειδή όμως δέχτηκε μια μορφή ρατσισμού εξαιτίας τους, καθώς πολλοί φτασμένοι καλλιτέχνες απέφευγαν να τον καλούν σε εκδηλώσεις επειδή φορούσε πάντα το ίδιο πουκάμισο, ο Νίκος πείσμωσε.
Κι έτσι αποφάσισε να φοράει μόνο τζιν πουκάμισα. Μέχρι το τέλος.
Πιστός σε όλα. Στο κόκκινο μαντίλι, στο τζιν πουκάμισο, στο λυγμό του. Στο ήθος του πάνω απ’ όλα.
Σήμερα ο λυγμός του είναι και δικός μου.
«Είναι κάτι στιγμές, τρυφερές και λεπτές, σαν κλωστές τυλιγμένες σ’αδράχτι. Σε γυρνούν απαλά, σε μεθούν σιωπηρά, σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι.»
Το 2015 το πάρκο μπροστά στην εκκλησία του Αγίου Θεράποντα ονομάστηκε με απόφαση του Δήμου Θεσσαλονίκης, “Πάρκο του Νίκου Παπάζογλου”. Σήμερα υπάρχει μια ταμπέλα έξω από το Αγροτικόν που αναφέρει “Εδώ ήταν το στούντιο του Νίκου Παπάζογλου”.
Μερικές φορές τα λόγια μοιάζουν φτωχά ωστόσο.
Έλα και στην ομάδα μας Votanistas – Η Ομάδα μας για να μοιραζόμαστε τα μυστικά της φύσης και να κάνουμε παρεούλα
Κάνε like και στη σελίδα μας στο facebook Votanistas για να μη χάνεις τα καινούρια μας άρθρα
