Τα αγρωστώδη φυτά είναι η τελευταία λέξη της μόδας στην αρχιτεκτονική τοπίου.

Κάθε κήπος που σέβεται τον εαυτό του, φιλοξενεί ολόκληρες συνθέσεις από καλλωπιστικά αγρωστώδη και κάθε μπαλκόνι που θέλει να θεωρείται “in fashion” περιλαμβάνει γλάστρες που περιέχουν μικρά αγρωστώδη φυτά.

Ποια είναι όμως τα αγρωστώδη φυτά;

Πολλοί από εμάς τα έχουμε μάθει ήδη σαν ορολογία – αφού είναι της μόδας ντε – ενώ πολλοί τα ζητάνε από τον γεωπόνο ή τον φυτωριούχο ακόμα ως «καλάμια» ή κάτι φυτά που μοιάζουν τέλος πάντων με καλάμια.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι τα αγρωστώδη, όχι μόνο δεν είναι κάτι ιδιαίτερο αλλά είναι η πιο διαδεδομένη οικογένεια φυτών στον πλανήτη. Σκέψου μόνο ότι καταλαμβάνουν το 70% όλων των καλλιεργούμενων εκτάσεων ενώ στολίζουν μεγάλο κομμάτι του υπόλοιπου.

Στα αγρωστώδη ανήκει το γρασίδι. Ναι! Το κοινό γρασίδι που έχουμε στις αυλές μας για να παίζουν τα παιδιά, στα γήπεδα όπου ρίχνουν τον ιδρώτα τους οι ποδοσφαιριστές και στα λιβάδια. Φυσικά στην οικογένεια ανήκουν πολλά άλλα φυτά. 600 – 700 γένη και 6.000 – 10.000 είδη με το πιο μικρό να έχει ύψος μόλις 2cm και το πιο ψηλό να φτάνει τα 40m!!! (κάποια είδη μπαμπού)

Στα αγρωστώδη ανήκουν όλα τα δημητριακά και πολλά κτηνοτροφικά φυτά. Γι αυτό λέγεται από τους βοτανολόγους ότι «είναι το θεμέλιο της τροφής μας» και είναι «σαν φράγμα το οποίο προστατεύει την ανθρωπότητα από την πείνα».

«Οι μισές θερμίδες που καταναλώνει ο πληθυσμός του πλανήτη προέρχεται από αγρωστώδη φυτά». Είναι άλλωστε μια από τις πιο ευπροσάρμοστες ομάδες που οφείλεται η προσαρμοστικότητα τους.

Πώς αναπτύσσονται;

Τα αγρωστώδη φυτά ευδοκιμούν τόσο σε υγρούς όσο και σε ξηρούς τόπους, από τις υπερβόρειες μέχρι και τις τροπικές περιοχές. Φυτρώνουν ακόμα και στην έρημο!

Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που προτίμησα να τα χρησιμοποιήσω για να φτιάξω τον κήπο στο #spitaki μας. Αντί να τοποθετήσω γκαζόν που απαιτεί πολύ νερό και φροντίδα, αποφάσισα να φτιάξω έναν άνυδρο μεσογειακό κήπο με βάση τα αρωματικά φυτά και τα αγρωστώδη.

Η ανθεκτικότητα τους οφείλεται στο ότι αναπτύσσονται, όχι στο άκρο τους, αλλά στις περιοχές ανάπτυξης πάνω από τους κόμπους. Και οι νέες παραφυάδες μπορεί να ξεκινούν από βλαστούς που αναπτύσσονται οριζοντίως πάνω στο έδαφος ή κάτω από αυτό.

Όταν λοιπόν η μηχανή του γκαζόν ή ακόμα και τα δόντια της αγελάδας, κόβουν τις άκρες, αυτά τα φυτά συνεχίζουν να αναπτύσσονται, σε αντίθεση με άλλα φυτά που σταματούν.

“Γι’ αυτό το γρασίδι πρέπει να το κουρεύουμε συχνά! Για να υπερτερεί σε πυκνότητα έναντι άλλων φυτών και ζιζανίων που δεν έχουν αυτήν την ιδιότητα, και να γίνεται πυκνό και όμορφο.”

Επιπλέον, στα περισσότερα αγρωστώδη, αν ο βλαστός πατηθεί ή λυγίσει από τον αέρα μπορεί να σταθεί και πάλι, καθώς αναπτύσσεται πιο γρήγορα από την πλευρά που βρίσκεται προς το έδαφος. Έτσι ξανασηκώνεται γρήγορα! Μετά από μια καταστροφή λοιπόν, τα αγρωστώδη συνέρχονται πιο γρήγορα από άλλα φυτά και υπερτερούν στον αγώνα τους να «σηκωθούν» για να πάρουν φως από τον ήλιο.

Μα δεν είναι μια φανταστική οικογένεια φυτών;