Η μαντζουράνα είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο, πολυετές φυτό που συγγενεύει με τη ρίγανη. Έχει 6 είδη ποωδών φυτών, με πιο σημαντικό είδος «η μαντζουράνα ορίγανο ή κοινή». Φυτρώνει στις χώρες της Μεσογείου (Ν. Ευρώπη και Β. Αφρική) αλλά όχι στην Ελλάδα. Στη χώρα μας τη συναντάμε σε κήπους και σε γλάστρες ως αρωματικό και καλλωπιστικό φυτό, ενώ σε άλλες χώρες καλλιεργείται συστηματικά.

Τι χαρακτηριστικά έχει σαν φυτό;

Η μαντζουράνα φτάνει τα 60 εκατοστά ύψος, με τετραγωνικό και πολύκλαδο βλαστό. Τα φύλλα της είναι μικρά με λευκό χρώμα, αντίθετα, χνουδωτά, ωοειδή και έχουν μία χαρακτηριστική μυρωδιά που θυμίζει εκείνη της λεβάντας. Είναι ένα φυτό που γενικά θέλει αρκετή φροντίδα.

Ποια είναι τα δραστικά συστατικά της;

Τα δραστικά συστατικά που περιέχει, είναι το αιθέριο έλαιο, που αποτελείται από ένυδρο σαβινένιο, λιναλοόλη, καρβακρόλη και άλλα τερπένια, τα φλαβονοειδή, το καφεϊνικό και ροζμαρινικό οξύ και τα τριτερπενοειδή. Περιέχει επίσης, θυμόλη, πτητικά έλαια, στυπτικές και πικρές ουσίες και 40% φυτικές ίνες. Επιπλέον, περιέχει ένα πλήθος θρεπτικών συστατικών, όπως βιταμίνες (C, Α, Κ, β καροτίνη, Β6, φολικό οξύ και νιασίνη), μέταλλα και ιχνοστοιχεία (σίδηρος, φώσφορος, κάλιο, μαγγάνιο, ασβέστιο και ψευδάργυρος).

Κάτι από τα παλιά…

Από την Αρχαία Ελλάδα έως σήμερα, η μαντζουράνα είναι γνωστή ως φάρμακο κατά στομαχικών και εντερικών ενοχλήσεων. Ο Γαληνός, ο Πλίνιος και ο Θεόφραστος τη χρησιμοποιούσαν ως χωνευτικό. Ο Ιπποκράτης τη χρησιμοποιούσε σαν αντισηπτικό, ενώ ο Διοσκουρίδης για τους κολικούς αλλά και σαν γενικό τονωτικό του οργανισμού.

Τα νεαρά ζευγάρια στεφανώνονταν στις γαμήλιες τελετές με φυτά μαντζουράνας γιατί πίστευαν ότι είχαν το άρωμα της Αφροδίτης

Για τους αρχαίους Έλληνες, Ρωμαίους, Αιγύπτιους και Άραβες υπήρξε το σύμβολο της ευτυχίας

Οι αρχαίοι Έλληνες που έμεναν στη σημερινή Συρία έφτιαχναν από τη μαντζουράνα, ένα πολύ δυνατό άρωμα που ονόμαζαν «αμαρακίνον» ή «σαμψύχινον». Τόσο δυνατό που προκαλούσε πονοκέφαλο.

Κατά τον Μεσαίωνα, τη θεωρούσαν κατάλληλο φάρμακο για το κρυολόγημα και τον βήχα , αλλά ακόμη και για τον πονόδοντο.

Χρήσεις & ιδιότητες της μαντζουράνας

Στη μαγειρική, τα φύλλα της χρησιμοποιούνται ως μπαχαρικό, συνήθως στο κρέας και το ψάρι, αλλά και σε σαλάτες, αρωματικά ξίδια κ.α. Επιπλέον, χρησιμοποιείται σαν συντηρητικό σε ποτά και γλυκά.

Τα αιθέρια έλαια της χρησιμοποιούνται στην αρωματοποιία, σε αρώματα και καλλυντικά. Παρασκευάζονται σαπούνια, μύρα και οδοντόκρεμες. Οι επαλείψεις για μασάζ ή οι εισπνοές των αιθέριων ελαίων ανακουφίζουν από άγχος, ένταση, θλίψη, καθώς έχουν καταπραϋντική και αναλγητική δράση. Έχουν ακόμη, και αντισηπτικές δράσεις.

Είναι διακοσμητικό και μελισσοκομικό φυτό.

Οι φαρμακευτικές και θεραπευτικές ιδιότητες της μαντζουράνας μέσα από τα αφεψήματα (τσάγια) της:

  • Έχει ηρεμιστικές και χαλαρωτικές ιδιότητες – σε μεγάλες δόσεις γίνεται ένα ισχυρό υπνωτικό ή και ναρκωτικό
  • Δίνει μια τονωτική αίσθηση στον οργανισμό
  • Βοηθάει στη δυσπεψία και τις εντερικές διαταραχές
  • Ηρεμεί τον πονοκέφαλο, τον ίλιγγο, την ημικρανία
  • Εξαιρετική πηγή φυσικών αντιοξειδωτικών
  • Ευεργετική δράση ενάντια στην αϋπνία
  • Βοηθάει στον βήχα και το κρυολόγημα
  • Ηρεμεί τους ρευματικούς και αρθριτικούς πόνους
  • Χρησιμοποιείται για τη φαρυγγίτιδα, τη βρογχίτιδα και το άσθμα

Την μαντζουράνα συνήθως τη βράζουμε με φασκόμηλο και δίκταμο.

Διάβασε ακόμη:

Θυμάρι: ένα σύμβολο δύναμης και ανδρείας

Οι ευεργετικές ιδιότητες του δεντρολίβανου

Μελισσόχορτο: Το φυτό της νεότητας και της μακροζωίας

Κάνε like και στη σελίδα μας στο facebook Votanistas για να μη χάνεις τα καινούρια μας άρθρα